آموزشی آموزشی | چگونه آزادنویسی را شروع کنیم؟

[-Atlas]

برای آزادنویسی باید بی‌مقدمه شروع کنید.

آزادنویسی شبیه طوفان فکری است. نوشتن بدون توقف و سانسور.

قلم را روی کاغذ یا دست‌تان را روی کیبورد بگذارید و بی‌وقفه بنویسید. مهم نیست موضوعی خاص داشته باشید یا ایده‌ای که از قبل توی ذهن‌تان بوده. فقط بگذارید جریان نوشتن اتفاق بیفتد.

به‌هیچ‌وجه از نوشتن دست نکشید. حتی اگر ایده‌ای ندارید و چیزی به ذهنتان نمی‌رسد تکراری بنویسید. هیچ اشکالی ندارد اگر بنویسید که: «نمی‌دانم چه بنویسم؟»

 

[-Atlas]

در خلال نوشتن به فکر اشتباهات املایی و نگارشی نباشید. قرار نیست این فرایند به نوشته‌ای فاخر و گران‌بها تبدیل شود. ذهن خودتان را از هر چیزی که از دستور زبان می‌دانید خالی کنید.
اما برای این کار زمان مشخصی را در نظر بگیرید.

در بحث خوشه‌سازی گفتیم که برای نوشتن خوشه‌ها زمان را باز نگذارید، آزادنویسی مرحلۀ بعد از خوشه‌سازی است که باید آغاز و پایان مشخص داشته باشد.

بنابراین ۲۰ تا ۳۰ دقیقه برای نوشتن آزادانه کافی است.

محدودیت زمانی باعث می‌شود ذهنتان به جایی پرت نرود و نظم بیشتری داشته باشد.

 

[-Atlas]

وقتی برای نوشتن نقطۀ پایان در نظر می‌گیرید کار نوشتن راحت‌تر می‌شود.

آزادنویسی یک رقابت یا آزمون نیست که به خاطر آن به خودتان سخت بگیرید، کسی هم قرار نیست این نوشته‌ها را ببینید یا بخواند.

نیازی نیست حتماً جایی با مشخصات ویژه‌ای برای نوشتن انتخاب کنید. هر جا که راحت هستید نوشتن را شروع کنید.

ممکن است روی مبل توی پذیرایی راحت باشید یا پشت میزتحریر خود. برای آزادنویسی اصلاً محدودیت مکانی معنا ندارد.

ممکن است بخواهید ایستاده بنویسید.

جایی را انتخاب کنید که راحت هستید چراکه محیط روی احساسات ما بیشتر از آنچه فکر می‌کنیم تأثیر می‌گذارد.

روش نوشتن هم مهم نیست. شاید بخواهید با قلم و کاغذ بنویسید یا با کامپیوتر.

مهم راحتی شما است.
منبع: شاهین کلانتری