مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[Es_shima]

هر که دنیا آمدش عمرش نباشد جاودان

این سرا رفت و آمد بایدش کس نماند ماندگار

رفتی و ندیدی غم جاودانِ مرا..
همه عمرم را شکستم کس نپرسید چرا

 

[زینب میشی]

از میان این همه احوال خوب

ما چرا اُختیم با یک دلِ خون

 

[Es_shima]

نکرده حال من دمی، ز خوبی و خوشی گذر
ایستادم روی قله‌ای، که باز پریدم من بی پر

 

[زینب میشی]

ره به جاده کشیدم شاید به مقصد برسم

غافل ازین که ره بیراه بود و هرگز نرسم

 

[Es_shima]

من دگر خسته شدم امید بیهوده نده
پر پرواز که هست سهم من زندانی‌ست...

که نه راه پس پیشی‌ست و نه پنجره ای
پر ز حرفی و امان.... که نبود حنجره ای

 

[دهقانی]

یک جلی، یک یک هو ،یک یک الااست
این یه یک با اون یه یک هر دو خداست

 

[زینب میشی]

تا تو باشی آرامم ای آرام من

تو نباشی بیقرارم جان من

 

[Michel]

نفس آتش جنگ است در آواز نگار
کشته های خم زلفش بشمارید هزار

 

[زینب میشی]

رفته را باز نگردان از سفر

که ندارد از تو و حالت خبر

 

[Michel]

راه رفتن باز باشد رفتنی ها می روند
چون قفس ها باز باشد مرغ عشقان می پرند