کامل شده مجموعه دلنوشته‌‌های از این شهر خواهم رفت | Bita.shayan کاربر انجمن یک رمان

[Bita]

نام مجموعه: از این شهر خواهم رفت.
نام نویسنده: بیتا شایان
ویراستار: MORF
تگ: محبوب
مقدمه:
چمدان کهنه‌‌ام را بسته‌ام.
پشت در خانه ایستاده‌ام،
مستأصل میان ماندن یا رفتن!
اسیری درمانده میان دو راهی،
ماندن در شهری که بار خاطراتم را
به دوش می‌کشد،
یا رفتن به شهری که آرامش خاطر را
برایم محیا کرده ‌است... .​

 

[GHAZAL NAROUEI]

•| بسم رب القلم |•


آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...​

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Bita]

***
رفتن به این سادگی‌ها نیست!
رفتن را باید بلد باشی.
اگر نابلد باشی در میان راه...
خسته نمی‌شوی،
راه را گم نمی‌کنی.
رفتن را بلد نباشی،
در میان راه جان می‌دهی!​

 

[Bita]

***
می‌روم از شهری‌ که
من و تو را ما کرد،
در نهایت با سنگ‌دلی
از هم جدای‌مان کرد!
می‌روم از شهری که
بی‌زارم کرد از من بودن،
از بی‌ تو بودن،
از ما نبودن... .​

 

[Bita]

***
انگار آن هزاران
قرص خواب‌آوری که خورده‌ام...
تا شاید بتوانم در این
شهر نفرین‌ شده به عذاب؛
ساعتی آسوده به خواب روم،
در میان راه به بیخ گلویم چسبیده‌اند!
وگرنه دلیل این همه بغض خفته
در گلوی فلک‌زده‌ام؛
چه می‌تواند باشد؟!​

 

[Bita]

***
کاش در یک قدمی بهار
به جای خانه تکانی
یک بار همت کنیم،
شهر را تکان دهیم!
تا شاید این شهر محزون...
از غبار غم و گرد مرگی
که روی شانه‌هایش
سنگینی می‌کند، رهایی یابد.​

 

[Bita]

***
از این شهر بیزارم؛
شهری که روزگارم را رنگ کلاغ کرد.
از مردم شهر بیزارم؛
مردمی که مدام خنجر به دست دارند!
از خاطرات شهر بیزارم...
خاطراتی که فقط ناگوار بودند؛
فقط ناخوش بودند‌!
از خودم بیزارترم...
که توان دل‌کندن از این شهر،
مردم و خاطراتم را ندارم.​

 

[Bita]

***
خسته‌ از تنها زیستن...
زلّه از تنها نفس کشیدن.
درمانده از بی‌‌یار،
بی‌نوا و بی‌چاره بودن.
عاجز از یک تنه؛
بار سختی‌ها را به دوش کشیدن!
در پی یافتن شهری هستم
که مرا از چنگال تنهایی نجات دهد.‌
در پی یافتن شهری هستم
‌که با دیدن مردمش،
چیزی که ارزش
دوست‌داشتن را
داشته باشد؛
پیدا کنم.​

 

[Bita]

***
بداقبالی یعنی
محبوبت شهره‌ خاص و عام باشد.
بد طالعی یعنی
محبوبت نامی مرسوم داشته باشد.
پیشانی سیاهی آن‌جاست...
که مدام نامش را
از دهان دیگران می‌شنوی‌
و مدام به یاد می‌آوری
که دیگر در قلبش جایی نداری...
قلب فلک‌زده‌ات پی‌در‌پی
مچاله می‌شود!
روزی می‌رسد،
که تحملت تمام می‌شود،
قلب چروکت با هیچ اتویی
صاف نمی‌شود!
دیگر چاره‌ای نیست،
جز کوچ کردن به دیاری که در آن
نام محبوبت در فرهنگ لغتش وجود ندارد.​

 

[Bita]

***
اهل همین حوالیِ بی‌حالم.
ساکن حزین‌ترین شهر...
دلتنگ‌ترین شهر،
پژمرده‌ترین شهر،
مکدر‌ترین شهر!
یا بهتر است بگویم...
در ناخوش‌ترین شهر؛
دیده به آفاقی کبود گشوده‌ام.​