همگانی ●●■♡♡ برگی از احساس شعر و دست نوشته ها ♡♡■●●

[ماه لیلی]

اینان مرگ را سرودی کرده‌اند.
اینان مرگ را
چندان شکوه‌مند و بلند آواز داده‌اند
که بهار
چنان چون آواری
بر رگِ دوزخ خزیده است.
ای برادران!
این سنبله‌های سبز
در آستانِ درو سرودی چندان دل‌انگیز خوانده‌اند
که دروگر
از حقارتِ خویش
لب به تَحَسُّر گَزیده است.

#احمد_شاملو

 

[ماه لیلی]

بگذار دستت
راز دستم را بداند ...

#حسین_منزوی

 

[Delaram*☆♡]

من چهره ام گرفته
من قایقم نشسته به خشکی
با قایق نشسته به خشکی فریاد می زنم:
وامانده در عذابم انداخته است
در راه پر مخافت این ساحل خراب وفاصله است آب
امدادی ای رفیقان بامن.
گل کرده است پوزخندشان اما برمن،
برقایقم که نه موزون برحرفهایم در چه را ورسم
پرالتهابم ازحد بیرون...
...
من ازبرای راه خلاص خود وشما فریاد می زنم فریاد می زنم.

نیما یوشیج قایق

 

[عالی نژاد]

بالاخره یک روز تمام می‌شود

این دنیا با تمام سربالایی‌ها و سرپایینی‌هایش...

آدمی که تو را رنجاند،

اویی که تو را خنداند،

کسی که قلبت را به درد آورد،

اویی که آرامت کرد،

کسی که اشک‌هایت را دید و لبخند زد،

اویی که اشک‌هایت را پاک کرد و یا، با تو اشک ریخت

کسی که تمام وجودش پر از مهربانی بود،

و اویی که...

با همه‌ی آن‌ها، روزی جایی دور از این‌جا رو به رو می‌شوی؛

یا با لبخند به هم نگاه می‌کنید،

و یا فقط به هم، نگاه می‌کنید...!

آن‌جا دیگر کسی نمی‌تواند؛ چشمانش را روی قلبی که شکست، بغضی که به گلویی نشاند، اشکی که جاری کرد، زندگی شیرینی که خرابش کرد، دروغی که گفت، ببندد.

چون همان وقت که این‌جا چشمانش را روی تمام این‌ها بسته بود؛...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[عالی نژاد]

گاهی‌ فکر می‌‌کنم دنیا با همه عظمتش تا چه اندازه می‌‌تواند حقیر و بی‌ ارزش باشد.

آدم‌ها از بامِ باورِ ما سقوط می‌‌کنند، یکی‌...یکی‌.

و قلب بی‌ آلایش ما، تهی از عشق و اعتماد فرو می‌‌پاشد، زخم خورده، رنجیده، آرام...آرام



| نیکی فیروزکوهی |

 

[عالی نژاد]

بغلم می‌کنی؟ بغلم می‌کنی وقتی اضطراب، محاصره‌ام کرده و دارم رنج می‌کشم؟ وقتی از درون متلاشی‌ام و از بیرون آرام؟ بغلم می‌کنی که دردهام بریزد و پاییز غمگینم بهار شود؟ دستانم را می‌گیری تا هزاران گنجشک غمگین، درون سینه‌ی من آرام بگیرد؟ نگرانم می‌شوی؟ غصه‌ام را می‌خوری وقتی که زل می‌زنم به نقطه‌ای و آرام و بی‌صدا غصه می‌خورم؟

نهایت تلاشت را می‌کنی؟ برای اینکه حال من خوب‌تر شود؟!

همیشه برای آدم‌های غمگین چای ریخته‌ام و این نهایت تلاش من برای آرام کردن‌شان بوده. نهایت تلاشم برای اینکه زمستان کسی را بهار کنم.

گاهی حجم دردها بیش از ظرف تحمل آدم‌هاست و آدم‌ها حق دارند غمگین باشند.

دردهایی هست که نمی‌توان از آن‌ها حرف زد، و رنج‌هایی هست که نمی‌توان آن‌ها را شرح داد. چیزی نپرس، فقط سستیِ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[عالی نژاد]

دوست داشتن اصیل چیزی جز مهرورزیدن نیست.

مهرورزیدن نام دیگر عشق است.

مهرورزیدن در هر شرایطی نام دیگر عشقِ سالم است.

مهر ورزیدن به معنای این نیست که هیچ‌گاه خشمگین نشویم، مرز نکشیم و انتظاراتمان را بیان نکنیم، بلکه به این معناست که با نگاهی مهربان دنیای درونی آدم مقابل را درک کنیم و با آغوشی که بی‌دریغ بر رویش گشوده‌ایم، حرف‌هایمان را بزنیم.

و این نوع مهرورزیدن و درک کردن یعنی طنابی محکم و قوی در شرایط بحرانی...طنابی از محبت که می‌تواند شالوده‌ی روان ما را در سختی‌ها نگه دارد.

شناسایی آدم‌های واقعا مهربان و همدل کار سختی نیست.

تشخیص اینکه آیا خودمان با خودمان مهربان هستیم هم کار سختی نیست.

کافی‌ست گاهی خلاف انتظار کاری انجام دهیم یا اوضاع انطور که میخواستیم پیش نرود، آنگاه میتوانیم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[عالی نژاد]

بهش گفتم وقتی باهات آشنا شدم

اولین چیزی که بهش اشاره کردم این بود که گفتم من خیلی زودرنجم!

مثلا یه بار صدات کنم بجا 'جانم'بگی 'بله'

دلم میگیره!

قلبم میشکنه!

گفتم مثلا اگه برات قلب بفرستم بهم لبخند بزنی دلم میگیره!

یا اینکه اگه بهت بگم بیا همو ببینیم و بگی اون روز کار داری ناراحت میشم

به نظرت تا الان چندبار این اتفاقا و اتفاقای دیگه که گفتم ناراحتم میکنه رو انجام دادی؟

با همون غرور همیشگیش نگام کرد و لبخند نصفه و نیمه ای زد و باد انداخت تو غبغبش و گفت خب معلومه!هیچکدومش

چون ندیدم ناراحت باشی

نیشخندی زدم

گفتم میدونی چه اشتباهی کردم؟! یادم رفت همون اول بهت بگم که من خیلی زودرنجم شاید خیلی جاها ازت ناراحت شم

ولی زبونِ گلگی ندارم!

من حرف نمیزنم ! نمیام باهات دعواکنم ! هییی نمیگم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[عالی نژاد]

می خوابم

غصه در خوابم بیدار می ماند

می خندم

غصه پشت لب‌هام ناله میکند

عاشقی میکنم

غصه در جانم سرمست چرخ میزند

آدم به تنهایی

چطور از انبوه اندوه فرار کند و خودش را جا نگذاشته باشد..؟



| بهار عظیم پور |

 

[عالی نژاد]

وقتی در اندوه دست و پا می‌زنی، دو مدل آدم به تو نزدیک می‌شوند.

آدم‌هایی که از روی همدردی و همدلی‌شان در صدد رفع غمت هستند یا کسانی‌که تنها بابت ارضای حس خودشیفتگی خودشان و گرفتن حس مثبت از تو من باب کمک‌رسانی‌شان، نقش امداد را بازی می‌کنند.

در این مواقعی که تو در چاه تاریک غم، دستت توی حلقت است و سیاهی بالا می‌آوری، یک آن دلبسته یکی از آن آدم‌ها می‌شوی. تی‌تی عزیزم دلبستگی به خودی‌خود اتفاق غریب و قشنگی است. اما کاش دلبسته گروه دوم نشوی. گروهی که تنها هدفشان رضایت از خودشان است. حتی وقتی کمک می‌کنند، می‌خواهند به تو و خودشان نشان دهند توانایی دارند. توانایی برانگیختن حس‌های مثبت درون تو نسبت به خودشان. آدم‌هایی که تشنه توجه هستند و با لباس مبدل همدلی، به تو نزدیک می‌شوند لایق دوست...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.