تاریخی اكتشافات دندان دنيسووا

[Rigina]

به گزارش زیستنا به نقل از SciTechDaily، دنیسوواها (Denisovans)، گونه خواهر انسان‌های امروزی بودند که از ۱۶۴ هزار تا ۱۳۱ هزار سال پیش در لائوس زندگی می‌کردند. این گونه پیامدهای مهمی برای جمعیت‌های انسانی در خارج از آفریقا و استرالیا داشته است.

چه چیزی یک استخوان انگشت و تعدادی فسیل دندان کشف‌شده در غاری در کوهستان‌های دورافتاده آلتای (Altai) سیبری را به تک دندانی یافت‌شده در غاری در پهنه‌های طبیعی سنگ آهکی مناطق گرمسیری لائوس پیوند می‌دهد؟

گروهی بین‌المللی از پژوهشگران از لائوس، اروپا، ایالات‌متحده و استرالیا به این پرسش پاسخ داده‌اند.

این دندان انسانی طی یک بررسی باستان‌شناسی در منطقه‌ای دورافتاده از لائوس به‌طور تصادفی یافت شد. دانشمندان نشان داده‌اند که این دندان از همان جمعیت انسان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Rigina]

«این فسیل نخستین کشف دنیسوواها در آسیای جنوب شرقی است و نشان می‌دهد که دنیسوواها دست‌کم تا حد لائوس در جنوب ساکن بوده‌اند. این یافته با شواهد ژنتیکی موجود در جمعیت‌های امروزی جنوب شرق آسیا مطابقت دارد.»

این گروه پژوهشی پس از تجزیه‌وتحلیل بسیار دقیق شکل این دندان، بین آن با دندان‌های دنیسووایی که در فلات تبت یافت شده است شباهت‌های بسیاری را شناسایی کردند. فلات تبت تنها مکان دیگری که فسیل‌های دنیسووا تاکنون یافت شده‌اند.

این موضوع حاکی از آن است که به‌احتمال‌زیاد این یک دنیسووا بوده که بین ۱۶۴ هزار تا ۱۳۱ هزار سال پیش در مناطق گرمسیری شمال لائوس زندگی می‌کرده است.

مایک مورلی (Mike Morley) دانشیار آزمایشگاه میکروباستان‌شناسی در دانشگاه فلیندرز می‌گوید که غار تام نگو هائو ۲ (غار کبرا) در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Rigina]

تأسفانه، برخلاف غار دنیسووا، شرایط مرطوب در لائوس بدان معنا است که DNA باستانی حفظ نشده است. بااین‌حال، دانشمندان باستان‌شناسی پروتئین‌های باستانی را پیدا کرده‌اند. این امر حاکی از آن است که این فسیل یک انسان جوان و احتمالاً مؤنث و احتمالاً بین سه و نیم تا هشت و نیم سال بوده است.

این یافته نشانگر آن است که آسیای جنوب شرقی کانونی از گوناگونی برای انسان‌ها بوده است و دست‌کم پنج گونه مختلف H. erectus، دنیسوواها/ نئاندرتال‌ها، H. floresiensis، H. luzonensis و H. sapiens در زمان‌های مختلف در آن ساکن بوده‌اند.

غارهای جنوب شرقی آسیا می‌توانند سرنخ بعدی و مدرک محکم و قطعی بیشتری برای شناخت این روابط پیچیده جمعیتی فراهم کنند.

منبع: زيستا