- تاریخ ثبتنام
- 21/8/19
- ارسالیها
- 6,896
- پسندها
- 9,515
- امتیازها
- 55,373
- مدالها
- 32
سطح
17
- نویسنده موضوع
- مدیر
- #1
هر چه واکنش پذیری یک عنصر بیشتر باشد تمایل آن برای تبدیل شدن به یون بیشتر است و ترکیب حاصل از آن پایدارتر از خود عنصر می باشد.
در هر واکنش شیمیایی که بصورت خودبه خودی انجام می گیرید واکنش پذیری واکنش دهنده (ها) از فرآورده (ها) بیشتر است.
اگر در یک واکنش شیمیایی در هر دو طرف معادله واکنش یک عنصر آزاد وجود داشته باشد واکنش پذیری عنصر سمت اول (واکنش دهنده ) از فرآورده بیشتر است.
به چند مثال توجه کنید:
Zn + CuSO4 => Cu + ZnSO4
واکنش پذیری Zn از Cu بیشتر است.
Al+ CuSO4 => Cu + Al2(SO4)3
واکنش پذیری Al از Cu بیشتر است.
اگر واکنشی بصورت خودبخودی انجام نگیرید می توان نتیجه گرفت واکنش پذیری عنصر آزاد سمت فرآورده از سمت واکنش دهنده بیشتر است.
مقایسه واکنش پذیری چند عنصر مهم:
K > Na > Mg > Al...
در هر واکنش شیمیایی که بصورت خودبه خودی انجام می گیرید واکنش پذیری واکنش دهنده (ها) از فرآورده (ها) بیشتر است.
اگر در یک واکنش شیمیایی در هر دو طرف معادله واکنش یک عنصر آزاد وجود داشته باشد واکنش پذیری عنصر سمت اول (واکنش دهنده ) از فرآورده بیشتر است.
به چند مثال توجه کنید:
Zn + CuSO4 => Cu + ZnSO4
واکنش پذیری Zn از Cu بیشتر است.
Al+ CuSO4 => Cu + Al2(SO4)3
واکنش پذیری Al از Cu بیشتر است.
اگر واکنشی بصورت خودبخودی انجام نگیرید می توان نتیجه گرفت واکنش پذیری عنصر آزاد سمت فرآورده از سمت واکنش دهنده بیشتر است.
مقایسه واکنش پذیری چند عنصر مهم:
K > Na > Mg > Al...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.