دنباله دار مشاعره…

[Kuhiyar]

ياد تو می وزد ولی ، بی خبرم ز جای تو
کز همه سوی مي رسد نکهت آشنای تو

غنچه طرف فزون کند جامه ز تن برون کند
سر بکشد نسيم اگر جرعه ای از هوای تو

وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی
حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی

#حافظ.

 

[(پرواز)]

وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی
حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی

#حافظ.

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتیم

در میان لاله و گل آشیانی داشتیم

 

[m.sina]

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتیم

در میان لاله و گل آشیانی داشتیم

ما صافدلان را چه غم از گرد و غبارست
زنگار بر آیینه ما جوش بهارست

یک ذره ز سرگشتگی آزار نداریم
بر کشتی ما حلقه گرداب حصارست

 

[Mr.nobody]

ما صافدلان را چه غم از گرد و غبارست
زنگار بر آیینه ما جوش بهارست

یک ذره ز سرگشتگی آزار نداریم
بر کشتی ما حلقه گرداب حصارست

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است

همواره مرا گنج خرابات مقام است

 

[m.sina]

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است

همواره مرا گنج خرابات مقام است

تا کی روم از عشق تو شوریده به هر سوی
تا کی دَوم از شور تو دیوانه به هر سوی
بیرون نشود عشق توام تا ابد از دل
کاندر ازلم حرز تو بستند به بازوی

سعدی

 

[(پرواز)]

تا کی روم از عشق تو شوریده به هر سوی
تا کی دَوم از شور تو دیوانه به هر سوی
بیرون نشود عشق توام تا ابد از دل
کاندر ازلم حرز تو بستند به بازوی

سعدی

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور
دور باد آفت دور فلک از جان و تنش

 

[m.sina]

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور
دور باد آفت دور فلک از جان و تنش

شب به کوی عشقم و روز ویرانه ای
دل همی گوید بیا با هم بسازیم خانه ای
یار اگر پرسید نشان منزل ما را بگو
عاشقان کی خانه دارند جز دل دیوانه ای

مولانا

 

[Kuhiyar]

شب به کوی عشقم و روز ویرانه ای
دل همی گوید بیا با هم بسازیم خانه ای
یار اگر پرسید نشان منزل ما را بگو
عاشقان کی خانه دارند جز دل دیوانه ای

مولانا

ای نسیم سحر آرامگَهِ یار کجاست؟
منزلِ آن مَهِ عاشق‌کُشِ عیار کجاست؟

حافظ.

 

[m.sina]

ای نسیم سحر آرامگَهِ یار کجاست؟
منزلِ آن مَهِ عاشق‌کُشِ عیار کجاست؟

حافظ.

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

خیام

 

[Kuhiyar]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

خیام

هر آن که جانبِ اهلِ خدا نگه دارد
خُداش در همه حال از بلا نگه دارد

حافظ