مشاعره‌ی نوروزی مشاعره‌ی نوروزی | 1403

[ANAM CARA]

روزی که جمال آن صنم دیده شود
از فرق سرم تا به قدم دیده شود
تا من به هزار دیده بینم او را
کارم بدو دیده کسی پسندیده شود

دارنده چو ترکیب طبایع آراست
از بهر چه اوفکندش اندر کم و کاست
(خیام)

 

[delnia]

تا دل نشودعاشق دیوانه نمی گردد

تانگذرد از تن جان جانانه نمی گردد

 

[ANAM CARA]

تا دل نشودعاشق دیوانه نمی گردد

تانگذرد از تن جان جانانه نمی گردد

دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پردۀ اسرار فنا خواهی رفت
(خیام)

 

[delnia]

دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پردۀ اسرار فنا خواهی رفت
(خیام)

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد

چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد

گر چشمه ی زمزمی و گر آب حیات

آخر به دل خاک فرو خواهی شد

 

[.Mobina.]

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد

چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد

گر چشمه ی زمزمی و گر آب حیات

آخر به دل خاک فرو خواهی شد

دلبر برو از بهر این دل من
ای یاور همیشگی رهایم کن

 

[وِیْ]

دلبر برو از بهر این دل من
ای یاور همیشگی رهایم کن

نگاهم کن تو ای جانا که دل در آرزوی تو
شبانگاه تا سحر هر دم وز تمنا خوشه می‌چیند
«خودم»

 

[noongaf]

دلبر برو از بهر این دل من
ای یاور همیشگی رهایم کن

نشود فاشِ کسی آنچه بین من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

 

[وِیْ]

نشود فاشِ کسی آنچه بین من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

تمانای نگاهم را نمی‌بینی، درد اشتیاقم چه؟
مرا از یاد همی بردی صدای نغمه‌خوانم چه؟
«»

 

[ANAM CARA]

تمانای نگاهم را نمی‌بینی، درد اشتیاقم چه؟
مرا از یاد همی بردی صدای نغمه‌خوانم چه؟
«»

هزار جهد نودم که سر عشق بپوشم
نبود بر سرآتش میسرم که نجوشم
(سعدی)

 

[ماهی قرمز؛]

هزار جهد نودم که سر عشق بپوشم
نبود بر سرآتش میسرم که نجوشم
(سعدی)

مادر ز غمم سرخ به پا کرد و جگر سوخت
آوخ که نهالش به یقین کشته‌ی عشق است

(دیاناس)