کامل شده مجموعه اشعار اشعار آخر قصه | ابوالفضل سنبلی بیدگلی کاربر انجمن یک رمان

[زینب میشی]

خوبی اش این است

بعد از مرگ خاک خواهیم شد


هر دو در گلدانی ساده

شاید دوباره گل خواهیم کرد.

 

[زینب میشی]

آسمان ' آبی و آفتابیست

فقط تکه ابری گوشه آسمان پیداست


یاد تنهایی خود می افتم.

 

[زینب میشی]

این قرص ها

نمیگذارند فراموشت کنم


هربار که با اصرار

- ناشیانه مادرم -

مرا به خوردن آن مجبور میکند


دوباره من ' یاد تو می افتم.

 

[زینب میشی]

نیستی ببینی اما


نبودنت

همه جا را گرفته است.

 

[زینب میشی]

چه اختراع مسخره ایست

نیمکت های دونفره پارک

 

[زینب میشی]

نه ایران ؛ غرب وحشی ست

نه تهران

شباهتی به تگزاس دارد

دوران هفت تیر کشی

وفیلم های وسترن تمام شده است



اما هنوز گاهی .....

برای بردنت به شهرتان می آیم

با شش لولی بر کمر

و اسب سفیدی زیر پا

... در خواب

 

[زینب میشی]

نه بیدار شدن خورشید

به بیدار شدنت از خواب ربط دارد

نه چاق و لاغر شدن ماه

از درد دوری توست


کورسوی ستاره ای در حال مرگ را هم

چشمک زدن به خود نگیر


این حرفها را

شاعرانی چون ما

حالا که دستمان به " تو " نمیرسد

برای دلخوشی خود ساخته ایم.

 

[زینب میشی]

خیالت تخت

اگر بمیرم حتی

نامی از " تو "

در این شعرها نخواهم برد.

 

[زینب میشی]

این فاصله لعنتی.....




همیشه بین ما

جدایی انداخته ست.

 

[زینب میشی]

مثل سیگاری که می سوزد

ولی جیک نمی زند

انتظار میکشد ؛ دوباره لبانت را

گوشه زیر سیگاری

تک تک روزهای عمرم

دود می شوند

تا تو برگردی....