مشاعره مشاعره با اشعار فاضل نظری

[فلورا.]

هرچه می‌خواهمت از یاد برم ممکن نیست
من تو را دوست نمی‌دارم اگر بگذاری

موجم و جرأت پیش آمدنم نیست، مگر
به دل سنگ تو از من نرسد آزاری

یک بار به من قرعه عاشق شدن افتاد
یک بار دگر، بار دگر، بار دگر… نه!!

 

[m.sina]

یک بار به من قرعه عاشق شدن افتاد
یک بار دگر، بار دگر، بار دگر… نه!!

هرچه می‌خواهمت از یاد برم ممکن نیست
من تو را دوست نمی‌دارم اگر بگذاری

موجم و جرأت پیش آمدنم نیست، مگر
به دل سنگ تو از من نرسد آزاری

 

[فلورا.]

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی‌ست
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم!

 

[m.sina]

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی‌ست
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم!

من خود دلم از مهر تو لرزید وگرنه
تیرم به خطا می‌رود اما به هدر نه

دل خون شده وصلم و لب‌های تو سرخ است
سرخ است ولی سرخ‌تر از خون جگر نه

 

[فلورا.]

من خود دلم از مهر تو لرزید وگرنه
تیرم به خطا می‌رود اما به هدر نه

دل خون شده وصلم و لب‌های تو سرخ است
سرخ است ولی سرخ‌تر از خون جگر نه

هر کس به روزگار کسی غبطه می‌خورد
این حال و روز ماست ، ببین آرزوی کیست ...!

 

[m.sina]

هر کس به روزگار کسی غبطه می‌خورد
این حال و روز ماست ، ببین آرزوی کیست ...!

تنها گناه ما طمع بخشش تو بود
ما را کرامت تو گنه کار کرده است

چون سرو سرفرازم و نزد تو سر به زیر
قربان آن گلی که مرا خوار کرده است

 

[فلورا.]

تنها گناه ما طمع بخشش تو بود
ما را کرامت تو گنه کار کرده است

چون سرو سرفرازم و نزد تو سر به زیر
قربان آن گلی که مرا خوار کرده است

تو آهوی رهای دشت های سبزی اما من
پلنگ سنگی دروازه های بسته ی شهرم!!

 

[m.sina]

تو آهوی رهای دشت های سبزی اما من
پلنگ سنگی دروازه های بسته ی شهرم!!

ما گشته ایم نیست تو هم جستجو مکن
آن روزها گذشت دگر آرزو مکن

دیگر سراغ خاطره های مرا مگیر
خاکستر گداخته را زیر و رو مکن

 

[فلورا.]

ما گشته ایم نیست تو هم جستجو مکن
آن روزها گذشت دگر آرزو مکن

دیگر سراغ خاطره های مرا مگیر
خاکستر گداخته را زیر و رو مکن

نخ به پاي بابادك هاي كم طاقت مبند

زندگي را هر چه آسانتر بگيري بهتر است!

 

[m.sina]

نخ به پاي بابادك هاي كم طاقت مبند

زندگي را هر چه آسانتر بگيري بهتر است!

تا بپندارم که سهمی دارم از پروانگی
پیله ای پیچیده از غم های عالم بر تنم