مشاعره مشاعره اشعار طنز خودمان

[زینب میشی]

دلم هوای یار کرده
یه تیکه کباب را نگاه کرده
یارم ،کبابی ،کجایی؟

یاد آن روز بخیر که شدم عاشق و دنبالت روان

و تو با پای پیاده می دویدی الفرار

 

[بانو :)]

رفتم تا که دیدار کنم یار را
آن جان جانان را
رسیدم از برش اما
دور و برش بس که پلنگ داشت ندید مرا

 

[زینب میشی]

ای امان از دست دل کاندر دلم

آن قدر کو بود من را راه نداد !

 

[بانو :)]

در سر من هزاران خاطره از یار دارد
یکی می نوازد و یکی میخواند
اما خاطره چشمانت عربی می رقصد :D

 

[Michel]

دوش تو چون ماه نو زود برفتی ز جمع
نور تو بودی فقط زور زند نور شمع

 

[*AFSOON*]

در هوایت بی قرارم روز و شب
چون یبوست در صدایت، روز و شب!
روز و شب را همچو خود مجنون کنم
این یبوست را خودم درمون کنم.
جان ودل از عاشقان می خواستند
معده، روده، می سپارم روز و شب
تا که عشقت مطربی آغاز کرد
گاه تنبک، گاه طبلم روز و شب!
ساقی، کردی بشر را خل یبوس!
زان یبوست من چنارم روز و شب!

پ.ن: برگرفته از دیوان شمس مولانا، من کلا ارادت خاصی به مولی دارم.
پ.ن زر: نمی دونم یهو چرا زدم تو فاز یبوست!

 

[دخترعلی]

بیا شعری تازه برچین جز یبوست
که چندش می شود روز و شب من
به وقتی که کلام خوشگل اینجاست
چرا هی می روی رو سوی زشتش؟

 

[زینب میشی]

شب و روزش گذشت در خواب و غفلت

ولی با او مدام مینداخت جفتک

 

[دهقانی]

سخنی با ترامپ:
گر از یاوه گویی خودت را کنی هی هلاک
سپاه هست، پرشیا از ترامپ نیست باک

 

[بانو :)]

که ای دخت ایران زمین
بین کجا کشید کار ما
که شد مرد موی زرد
مایه لبخند ما!