مشاعره مشاعره با اشعار صائب تبریزی

[m.sina]

از شکست آرزو هر لحظه دل را ماتمی است

عشق کو، کاین شیشه‌ها را جمله یکجا بشکند؟

کشتی ما چون صدف در دامن ساحل شکست

وقت موجی خوش که در آغوش دریا بکشند

در هوای کامِ دنیا می‌فشانی جان چرا
می‌کنی در راه بت صیدِ حرم قربان چرا

چیست اسبابِ جهان تا دل به آن بندد کسی
می‌کنی زنار را شیرازهٔ قرآن چرا

 

[فلورا.]

در هوای کامِ دنیا می‌فشانی جان چرا
می‌کنی در راه بت صیدِ حرم قربان چرا

چیست اسبابِ جهان تا دل به آن بندد کسی
می‌کنی زنار را شیرازهٔ قرآن چرا

آدمی پیر چو شد،حرص جوان می‌گردد

خواب در وقت سحرگاه، گران می‌گردد

 

[m.sina]

آدمی پیر چو شد،حرص جوان می‌گردد

خواب در وقت سحرگاه، گران می‌گردد

در دیده بی شرم و حیا نور ادب نیست
بی رویی از آیینه بی پشت، عجب نیست

غیر از نگه دور، چو خار سر دیوار
از گلشن حسن تو مرا برگ طرب نیست

 

[ملکه جهنمی❄]

تار و پود عالم امکان به هم پیوسته است

عالمی را شاد کرد آنکس که یک دل شاد کرد

 

[m.sina]

تار و پود عالم امکان به هم پیوسته است

عالمی را شاد کرد آنکس که یک دل شاد کرد

دشمن خانگی از خصم برونی بتر است
بیشتر شکوه یوسف ز برادر باشد

 

[ملکه جهنمی❄]

دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالا تر است

 

[m.sina]

دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالا تر است

تا روشنی صدق به دل یار نگردد
گفتار تو آیینه کردار نگردد

کوته بود از سوختگان دست تعدی
پروانه به شبگرد گرفتار نگردد

 

[ملکه جهنمی❄]

تا روشنی صدق به دل یار نگردد
گفتار تو آیینه کردار نگردد

کوته بود از سوختگان دست تعدی
پروانه به شبگرد گرفتار نگردد

دشمن خانگی از خصم برونی بتر است

بیشتر شکوه یوسف ز برادر باشد

 

[فلورا.]

دانه ای را که دل مـوری از آن شاد شود

خوشی اش روز جزا تاج سلیمان باشد

 

[m.sina]

دانه ای را که دل مـوری از آن شاد شود

خوشی اش روز جزا تاج سلیمان باشد

دردمندی سر به گردون می رساند آه را
می فزاید پیچ و تاب این رشته کوتاه را


قطع صحرای عدم را عمر جاویدان کم است
من به جان بی نفس چون طی کنم این راه را