مشاعره مشاعره با اشعار سیمین بهبهانی

[فلورا.]

اگر جانت ز جانم آگهی داشت
چرا بی تابیم را سهل انگاشت

ته صحرا و چمن جای تو خولی
اَ ته دشت و دمن جای تو خولی

کنار جو لب چشمه اَ ته باغ
وِلِی شمس و چمن جای تو خولی​

 

[m.donya]

ته صحرا و چمن جای تو خولی
اَ ته دشت و دمن جای تو خولی

کنار جو لب چشمه اَ ته باغ
وِلِی شمس و چمن جای تو خولی​

یک بوسه بس است از لب سوزان تو ما را
تا آب کند این دل یخ بسته ما را

( خدا چی کارت نکنه، چه چیزی زدی! نیم ساعته تو کتاب دنبال جوابم اینو ننویسم آخر پیدا نکردم)

 

[فلورا.]

یک بوسه بس است از لب سوزان تو ما را
تا آب کند این دل یخ بسته ما را

( خدا چی کارت نکنه، چه چیزی زدی! نیم ساعته تو کتاب دنبال جوابم اینو ننویسم آخر پیدا نکردم)

ای آن که گاه گاه ز من یاد می‌کنی
پیوسته شادزی که دلی شاد می‌کنی

گفتی: «برو!» ولیک نگفتی کجا رود
این مرغ پر شکسته که آزاد می‌کنی

 

[m.donya]

ای آن که گاه گاه ز من یاد می‌کنی
پیوسته شادزی که دلی شاد می‌کنی

گفتی: «برو!» ولیک نگفتی کجا رود
این مرغ پر شکسته که آزاد می‌کنی

یک دم، نه به یاد من و رنجوری من تو
یک عمر، گرفتار به زنجیر وفا من

بلا شده از قصد می‌کنی؟!
بیا گوگلی شدم رفت... .

 

[m.sina]

اگر جانت ز جانم آگهی داشت
چرا بی تابیم را سهل انگاشت

تو هم هر چند مهر بی غروبی
به بی مهری گواهت این که خوبی

گذشتم من ز سودای وصالت
مرا تنها رها کن با خیالت

 

[m.donya]

تو هم هر چند مهر بی غروبی
به بی مهری گواهت این که خوبی

گذشتم من ز سودای وصالت
مرا تنها رها کن با خیالت

تو هم هر چند مهر بی غروبی
به بی مهری گواهت این که خوبی

 

[فلورا.]

تو هم هر چند مهر بی غروبی
به بی مهری گواهت این که خوبی

یه دفتر هقتاد منی روضه بخونم


اندفه نه چی مه که خروس سر بونم


غیرا گپ ول چی اته کشکولک مانی


"مکی سی خدا نی و تتم کار یها نی​

 

[m.sina]

یه دفتر هقتاد منی روضه بخونم


اندفه نه چی مه که خروس سر بونم


غیرا گپ ول چی اته کشکولک مانی


"مکی سی خدا نی و تتم کار یها نی​

یک بوسه بس است از لب سوزان تو ما را
تا آب کند این دل یخ بسته ما را
من سردم و سردم، تو شرر باش و بسوزان
من دردم و دردم، تو دوا باش خدا را

 

[m.donya]

اگر چه پیرم ولی هنوز
مجال تعلیم اگر بُوَد
جوانی آغاز می‌کنم
کنار نوباوگان خویش

 

[فلورا.]

اگر چه پیرم ولی هنوز
مجال تعلیم اگر بُوَد
جوانی آغاز می‌کنم
کنار نوباوگان خویش

شــو دیم دراز و غصــه یار م ِ و دل غیــرا غم وغصــــه نی کنار م ِ ودل

شبهای دراز غم و غصه یار من ودل است بجز غم وغصه کسی در کنارمن ودل نیست