شعر مجموعه اشعار زنِ دیوانه | خَمود کاربر انجمن یک رمان

[-Aras]

نام مجموعه: زنِ دیوانه
شاعر: خَمود
قالب اشعار: سپید
مقدمه:
در تار و پودِ قالی عطری به جا مانده
به گمانم زنی در این خرابه می‌زیسته
گورکنی در این حوالی‌ست
بانگش را می‌شنوم
-خود بلای جان خود شد-
زنی دیوانه در این خرابه می‌زیسته.. ​

 

[وِیْ]

| بسم رب العشق |•

ضمن عرض سلام و خوش آمد خدمت شما شاعر محترم؛
لطفاً قبل از شروع تایپ مجموعه اشعار خود، قوانین بخش را مطالعه کنید.
قوانین بخش اشعار کاربران

پس از ارسال بیست پست در دفتر شعرتان، می‌توانید درخواست نقد بدهید و از دیدگاه دیگر کاربران درباره اشعارتان، آگاه شوید.
تاپیك درخواست نقد و بررسی اشعار

پس از گذشت بیست پست از دفتر شعرتان، می‌توانید درخواست تگ...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[-Aras]

گورکن، گوری از نو بنا کرد
-زنِ دیوانه رفت من ماندم-
کبودی‌هایش خبر از رنجور بودن تنش می‌داد
دانه‌های خاک، بارانی آهسته و پیوسته بودند بر تنِ رنجورش
گورکن مُدام زیر لب می‌گفت
-زنِ دیوانه رفت من ماندم-​

 

[-Aras]

گورکن رفت من ماندم
سراسیمه بودم که باران گرفت
تو را کشته بودم که باران گرفت!
تنم داغِ، داغ تو بود
دلم سرد چون قلب تو بود ​