شعر مجموعه اشعار برخاسته از صفر مطلق | ستایش کاربر انجمن یک رمان

[شکوفه یاس]

من در انتهای جاده ها
و درپس بینهایت وجود
خانه ای دارم
به رنگ آرزو
باسایه ای از رنگین کمان خاطره
رنگین کمانی با طیف خاکستری
و اضطرابی به رنگ افسردگی
ابری درحال باریدن
و بغضی درحال ترکیدن
من درانتها ی جاده ها
خانه ای دارم
باریسمانی از توکل
که به ستاره ای وصل کرده ام
خانه آرزوهایم سنگین و بار تحقیرهاعظیم
من درانتهای آسمان ها خانه ای دارم ...
در جوار ستاره ای که میدرخشد

 

[شکوفه یاس]

دچارم من دچارتو
گرفتارم به دام تو
تنفس کن هوایم سرد
شده جانم فدای تو !
گرفتارم رهایم کن !
ز زنجیر تو در بندم
ازین شمشیر مهراگین
چقدر زخمم چقدر زخمم

 

[شکوفه یاس]

به دلم وسوسه ای هست
که بگذرم ز راهت
که کشم دم بلندی و ر‌وم ز پیشگاهت
به تنم عطر تو باشد
به دلم مهر تو اما،
چه کنم که تلخ باشی
تو به جان و طاقت ما
نگهت پراز غرور است ودمت پراز تکبر
به همین غرور هایت شکنی تو طاقت ما
گل سرسبد تو باشی و
تنت تهی ز الفت
به تنم امید باشد شدنم * ز پیشگاهت
گل پر غرور مجلس !
چه کنی تو با نبودم ؟!
بروم یا که بمونم ؟
همه ظهرو صبح و شامم
به دلم همه امیدی که کشی تو ناز من را
که شوم نو گل خندان
ز لطافت نگاهت
چه کنم که سنگ باشد همه ی وجودت ای گل!
همه وعده مکر باشد نکنی تویک نگاهم

شدن * : به معنای رفتن

 

[شکوفه یاس]

تشنه ی پرواز بودم
شمع جانم بی تلنگر
در پی فتح جهان ها
او گرفت شور نگاهم
ان یکی بالم نیفزود
وان یکی زخمی بزد رفت
مینویسم باتاسف
با دلی پر از تلنگر
مینویسم از نگاهم
در پی نوری بیفرسرد
قعر چاهم قعر چاهم
در سرم نوری ز پرواز

 

[شکوفه یاس]

خراب احوال و معتادم
مرا مستی ز بدحالیست

 

[شکوفه یاس]

درپس هر ترانه ای
همچو من عاشقانه ای
تو ابتدای انتهای
هرگل بهانه ای
عاشق جاودانه ای
در پس اضطراب شب
تو چتر هر ستاره ای
بار اله من تویی
بنده رو سیه منم
نیست کسی که گویدم
برای عاشق خودت
اینهمه ناز میکنی ؟
با همگان به جز خدا
راز و نیاز میکنی
عاشق و باوفا تویی
بنده پرجفا منم