دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های یاد او | Armita:) کاربر انجمن یک رمان

[Armita:)]

مجموعه دلنوشته های:یاد او
نام نویسنده:Armita sh

مقدمه:
مانند شهریورم
با تمام سعی خویش
میخواهم جلوی رسیدن سرمای چشمانت را بگیرم
نگاه کن؟
نگاه کن چه بی‌رحمانه سرما بی توجه به جان دادن های شهریور سر می‌رسد...
مهر می‌آید و سرمایش
اما تو مهرماه را به قلب و جانت راه نده...
که من میشکنم با سرده نگاهت!

 

[HAKIMEH.MZ]

•| بسم رب القلم |•


آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Armita:)]

به یادت می‌آورم
با تمام خوبی هایت
عجیب است نه؟
بدی هایت را از یاد برده ام انگار
قلبم آنها را از حافظه ام پاک کرده است
شنیده ای می‌گویند(اگر کسی را دوست داری، به گریه نیندازش؟ که با اشک هایش تو هم از چشمانش می‌افتی؟)
این به کنار که چون دوستمان نداری ما را به گریه می اندازی، اما چرا از چشمانم نمی افتی؟

 

[Armita:)]

گفته بودم گه روزی برود من چه کنم؟
آنچه او گفت چنین بود ای خدا:
به هرآنچه که پرستی و پرستم به خدا
در کنارت من بمانم در همه زجر با وفا
در همه روز و در هر ماه در هر سال که من
بمانم با تو با عشق و به والله هر خطر
که نیرزد جدایی از تو وای
به راحتی و به دوری از خطر
حال کجا است شاعر عشق و وفا؟
به کجا رفت آن همه عاطفه ها؟
خداوندا ندید و نشِنید گریه و اشک و مرا؟
گوش نداد حتی برای لحظه ای آن زجه را؟
آن زجه ای که از ته دل بود و بس؟
حال، مرا دریاب که این دل خسته است
خسته از یک بی وفا چشم بسته است
چشم به راه مرگ حال بنشسته است
کلام آخرش را گوید او
که در آن گیتی به والله یک نفر منتظر است
که در دلش یاد او بنشسته است!

یاد او
به قلم:Armita
تقدیم به بی‌وفای روز های تنهایی ام

 

[Armita:)]

به پاکی دل یک نوزاد
به عشق که مقدس است
به ذوق خواباندن یک عروسک
به جان خودت که دین و ایمان من است
یا تو در دل من خوب مانده است

یاد او
به شعر:Armita
قدیم به بی وفای روز های تنهایی ام

 

[Armita:)]

میدانی چیست؟
دلم بارانی را بدون چتر میخواهد
انسان هایی بدون دروغ
و تو
توی دور از بی وفایی
همان تویی که مهربان بود با دل خسته من
همان تویی که یادت همیشه و همه جا در دل من غوغا به پا می‌کند.
می‌گویند دیوانه ام، آری راست می‌گویند من دیوانه ام.
می‌شود هم پای دیوانگی ها و ویرانگی هایم شوی؟
یک بار مرا از نو ساختی و بار دیگر هم خودت ستون های روحم را برپا کن.
اما اینبار محکم و استوار، و بشو تکیه گاهم تا بار دیگر این رویا ها ویران نگردد!...

به قلم:Armita

مجموعه دلنوشته های :یاد او

تقدیم به بی‌وفای روز های تنهایی ام

 

[Armita:)]

دلمان را به طوفان زده ایم
زندگی کردیم، هرجا یادگاری زده ایم
پس این همه سال های بلند
پس این بحث و جدل ها و حسد
پس این همه ظلم و دروغ
تو بگو، حال چه گُلی بر سر دنیا زده ایم؟

 

[Armita:)]

با شمایَم نشنیدید؟
جوابم بدهید
تشنگی کشت مرا
جرعه ی ابم بدهید.
تشنه ام
وای اگر
آب به دستم نرسد
دسته کم
آب ندادید
سرابم بدهید
سال ها هست که این شهر به خود م**س.ت ندید
عقل ارزانیتان باد شرابم بدهید
درد《عشق》است
که جز مرگ ندارد مرحم
چوبه دار مهیاست
طنابم بدهید..
خواب تا مرگ
کسی گفت فقط یک نفر است؟
قسمتم مرگ نشد..
فرصت خوابم بدهید..
گفته بودید که هر جرم
عذابی دارد
"عاشقی جرم بزرگیست...عذابم بدهید"

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.