دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های ژیار | تی ناز کاربر انجمن یک رمان

[دونه برف]

ژیار نامت که بر زبانم جاری می‌شود. قلبِ تپندهٔ اقیانوس، بر کنارهٔ ریگ‌ها فوران می‌کند.
نامِ مقدست بر تک‌تکِ سنگلاخ‌های همان حوالی هک شده است و تو نمی‌دانی که اقیانوس با آن عظمتش چگونه در پیِ فرار، دست به دامانِ آسمان شده است. روزنه‌ها، جمالی‌ات را در جهان نفیر می‌کشند و دشت‌ها با آمدنت با رقصیدن، تکان می‌خورند. اقیانوس راهی جز تسلیم ندارد. او نیز باید آمدنت را بپذیرد.

 

[دونه برف]

«برای ژیار»
می‌دانی پیش از این واقعه چه در سر می‌پنداشتم؟ لابه‌لای برگ‌های خزان‌زدهٔ این پنج‌ سال، غزل‌هایم از تو حفره‌ای توخالیِ بیش نبود. من نیز بی‌تو پوچ بودم. حال که آمده‌ای. حال که سرنوشت، سازِ مبارکش را در این غروبِ دل‌انگیز به زدن وا داشته است. می‌خواهم بگویم غزل‌واره‌هایم اکنون معنادار شده‌اند. ریسمانِ زندگی‌‌ام حال قشنگ بنظر می‌رسد. رسیدن قشنگ است، به شرطی که تو باشی.

 

[دونه برف]

سخنی از نویسنده: تنها حرفِ آخرم این است که این قصه فقط با وجودِ تو معنای قشنگی می‌گیرد. «دوستت دارم»
پایان:‌‌)
خوب خوب اینم از این دلنوشته‌ام
امیدوارم لذت برده باشین.