روی سایت دلنوشته قلم دلم | فائزه کاکاحاجی کاربر انجمن یک رمان

[فائزه کاکاحاجی]

سلام
(قلم دلم)دلنوشته های دل منه:)
میگن حرفی که از دل بیاد به دل همه میشینه امیدوارم دلنوشته های من به دلتون بشینه:)
اگر نظری هم داشتید میتونید پروفایلم بگید...
مقدمه:
کتابی که باز می شود،هزاران زندگی نمایان می شود!
هزاران تجربه ی تلخ و شیرین!
هر برگ را ورق بزن و به یاد من بیاوفت،همگام گریه ها ولبخند های به رنگ عسلم که بعدش زهر می شد می چسبید به جانم!
گوشت می شد!استخوان دراز می کرد!
می شد" من" که هزاران سال از سن تولدشناسنامه ام فاصله دارم...
آری به این"قلم"که"دلم"در دست دارد لبخند بزن،امااخم نکن ،غم نگیر!
جای آن "من"دیگری نشو!.
ساده...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[فائزه کاکاحاجی]

دلم گیر است...
چون دلگیر است!
نه ماهَش گیر است،نه راهش دیراست
فقط قدری از دنیایش دلـ ...سیراست

 

[فائزه کاکاحاجی]

باز می نویسم...می نویسم از خدایی همین نزدیکیست!
کنار هر لحظه ما!
کنار هرقصه ی ما...
خدای مهربانی که آبرو می خرد...
خدای مهربانی که سروری میدهد....
عشق زمینی کجابود؟ ،من عاشق خدایی توام.
حواسم به کسی نیست،از بس شیدای توام.
***
دنیا ،نمی توانی غرورم را نشانه بگیری ،چون !
غرور من،خدای من است.

 

[فائزه کاکاحاجی]

شوکه ام ،از اتفاقی که افتاد و گذشت،مرا زیر اوارش گذاشت...رفت...رفت،بی من ،به راحتی، به آسانی.
نمی دانم به حماقتم بخندم،یا برای همه چیز یغما برده ام خون گریه کنم.
پایان این روز های پر درد چه خواهد بود،نمی دانم...!

 

[فائزه کاکاحاجی]

سبُک بالم بند بال هایم باز گشته است
ولیکن،قلبم حیران گشته است
قدر و عافیت،زندان نفهمیدم ولی،خوش به حالم دل تو شاد گشته است...
سر به بالینت می فشارم،عشق من، لحظه ی پایان دیدار گشته است
منرا از خود می رانی ولی،می دانی عقلت دشمن شادت ،کرده است...!

 

[فائزه کاکاحاجی]

می گویند:سرنوشت چندوقت یه بار عوض می شود.
پس چرا چند سال است،پازل های سرنوشت را برای هزاران بار می چینم و تصویر ،تو نمی شود!
شاید ،قراراست،آرزوے با تو بودن،برایم حسرت شود!
حسرتی که مرا از بین میبرد،اما همین که تو خوش حال باشی،برای من زندگی می شود.
دردم را ،حسرتم را،برای خودم نگه می دارم،تا تو، نرنجی،تاتوغم مرا حس نکنی...امیدوارم مانند من از عاشقی،پشیمان،نشوی...

 

[فائزه کاکاحاجی]

گاهی سرشارم ازغم،از درد....
گاهی همراهم باصبر،باقلب....
گاهی پُرَم از پند،اندَرز.....
گاهی شکایت مُهلَتَش سَر میرود....
گاهی دنیا،برعلیه ات بادیگران،دَست میدهد....
گاهی دِگران،همه مشکل،دارند....
گاهی،گه گاهی،دلم برای بچه گی تنگ می شود....
گاهی،شوق ،پروازم،نقطه یِ کورِ ،ذهن می شود...

می دانید....گاهی..خیلی..آرزو ها...فقط ...آرزو ..می ماند
زندگی در ...لحظه...استعدادی...است...که...همه گان...از..آن ..بهره نبرده اند...

 

[فائزه کاکاحاجی]

صداقت ،دراین دنیا،دیگر جایگاهی ندارد...
دراین دنیایی که ،هم رنگ جماعت بودن،یعنی،پلیدبودن....
چه بر سَر اشرَفان مخلوقات آمده...
خدایا،کاری بکن،مهدی جان،جانانم،کو؟
مهدی جان بیا،که میترسم از پرده ای که از پشتش،صدای دسیسه می آید...
جان مردم،بازی،سیاسی شده....
وای از روزی که ،پرده،بیآفتد...وای...وای...
وای برما که امام خود را نشناسیم...
وای از کِبر وغرور...وای بر مایی که فقط به خود بها می دهیم....
وای بر روزی که قلبمان ،ازسنگ شود...وای

 

[فائزه کاکاحاجی]

میم...مثل مرد من....
میم...مثل من...میم مثل...مُردگی های دلم...
میم ...مثل..مادری که من باشم و...بچه ای که نیست...
میم...مثل...مسخره شدن های دلم...
میم...مثل...مردانگی های...مردی که نبود...
میم...مثل..مرهَم درد های من...

 

[فائزه کاکاحاجی]

گرد و خاک خانه را پاک نمی کنم...مبادا یادم برود...چندین سال است...منتظرت بودم و نیامدی...
نیامدی تا موه هایم سپید شد و صورتم چروک...
حال با کدام زیبایی برایت ناز کنم؟...
حال تو عاشق چه چیز من می شوی؟
گر چه بی وفایی عشق من...اما من تا بینهایت ها منتظرت می مانم...حتی اگر نیایی...