محبوب مجموعه دلنوشته‌های یک خروار حرف | روناهی بازگیر کاربر انجمن یک رمان

[ℛℴℎ]

به نام او
نام مجموعه: یک خروار حرف
تگ: محبوب
مقدمه:
تو چه میکنی؟
وقتی یک خروار حرف در سینه‌ات قل قل می‌کنند اما تمام تلاشت را هم که میکنی از حنجره‌ات خارج نمی‌شوند؟
می‌چسبند به آن گوشه دنج دل که جز من، تنها تو آن را می‌شناسی...
شورشی در تنت به پا می‌کنند
و با خاطرات قدیمی قیام می‌کنند.
می‌خواهند فریادشان بزنم
تا همه بشنوند...
در واقع تا تو بشنوی.
اما دهان که باز می‌کنم تنها جمله ای که با آن همه واژه درهم می‌توانم بسازم
سکوت است.
تو بگو...
با یک خروار حرف نگفته در دل چه باید کرد؟

​

 

[Violinist cat❁]

•| بسم رب القلم |•


آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...​

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ℛℴℎ]

خواستم دورشان کنم اما بند شده‌اند به تنم؛
جدایشان که کردم به دلم پناه آورده‌اند.
دل آدمی هم که از عالم و آدم ساده‌تر
مـأمنشان گشته.
دم از واژه‌ها می‌زنم.
از آن همه دوستت دارمی که در وجودم ولوله به پا کرده اند.
نقشه شومشان را از برم؛
هربار نگاهم به نگاهت پل زد
هزار دوستت دارم تا لبان بسته‌ام بالا آوردند
اما همه را بلعیدم...
می‌دانم
آنچه برایم دیده‌اند، خواب رسوایی است.
​

 

[ℛℴℎ]

ردپای عطرت که در کوچه یادگار ماند، زنبیل دلم پر از خاطرات نم‌زده شد.
نم بارانی بود که بر لباس مندرس خاطراتم نشسته بود و هزاران روز تنم را شسته بود.
و من...
در جنون عشق، نگاه بر جای خالی‌ات در همان کوچه تنگ کوک زده بودم.
که تو قرن‌ها قبل از آن گذر کرده بودی...

​

 

[ℛℴℎ]

قبل‌تر‌ها جملاتم رقیق‌تر بودند.
این همه ایهام و استعاره در جانشان نبود.
راحت‌تر حرف های این تکه تپنده‌ام را لای کلمات می‌پیچاندم و برایت می‌نوشتم...
نه!
بگذار حقیقت را بر این برگه‌ها بنشانم.
قبل‌تر‌ها تنها یک جمله را از بر بودم.
سلام هم که بر زبان می‌راندم یکباره دوستت دارم می‌شد.
حالا اما...
تنهایی، ردای جنون را بر شانه‌های واژه‌هایم انداخته است که یکدم شاعرند و دمی دیگر فلسفه می‌بافند.

​

 

[ℛℴℎ]

قلم سربه زیر نگاهم کرد. من هم نگاه کردم. دست‌ها هم منتظر بودند اما...
بیهوده بود.
دیگر نه صدایی می‌آمد، نه شاخه‌ای شکوفه می‌کرد.
سال‌ها بود که در فنجان مرگ حل شده بود قلبم.​

 

[ℛℴℎ]

حال خوشم، خشی دارد که هر بار در پخشش روی آن نقطه می‌ماند...
دقیقا در نقطه پایانی دوستت دارمی که حواله‌اش کردی​

 

[ℛℴℎ]

واژگان شب‌هایت، آبستن این جادوی سه حرفی بشری بودند که تمدنی را به آتش می‌کشاند
و مرا...
در خاکستر ازلی خود، تا به ابد می‌سوزاند.
چرا هوشیارم نکردی؟
که چشم‌هایت چنان عشق به چشمانم نوشانده‌اند که مرا از من ستانده و در کیسه جنون تحویل پیچاپیچ رقصان زلفت دادند.​

 

[ℛℴℎ]

در میان سینه، پرنده‌ای لانه کرده که هربار خاطره رایحه تو بال‌ و پرش را جان می‌بخشد تا در این حصار استخوانی سوی تو پر بکشد...
و خون آورده‌های حصار این تن، گویی در گلویم اتراق کرده‌اند که قرنی است راه نفس می‌بندند بچه‌بغض‌های یتیم آواره...​

 

[ℛℴℎ]

مرا چند جان مگر بود که هر بار به تیغ کشنده نگاهت، سر این دل را می‌بریدی و در کوزه هجران می‌انداختی؟
سارق خوبی هستی...
تا به خانه تن نگاه انداختم، دل و آبرو و عمر که هیچ جان را هم غارت کرده بودی.​