شاعر‌پارسی اشعار ستاره چگینیان | اشعار پارسی

[ماهی قرمز؛]

چه قدر رنگ ببافمم به هم
تا تو مال من باشی
غصه
دالانی ست مهیب
که به تکرار از آن می گذرم
شب ها که چون ماه
در مِه دیگران
غوطه می خوری
من خرد و خراب
چون باد
از آنجا می گذرم​

 

[ماهی قرمز؛]

دو چشم
یکی خواب و یکی بیدار
یکی سر پست و یکی مرخص
روز و شب
بر فراز این سینه ی سوخته
نگهبانی می دهند ، از برای چه ؟
وقتی که نیست محبت یاری در آن
هم سنگ
گنجی ، پنهان​

 

[ماهی قرمز؛]

دنیا را
با بوسه های داغ
برایم تابستان نگه دار
چون در پاییز تغییر می کند
جای بعضی چیزها
مثلاً مردها
مثل برگ ها
به راحتی می افتند
از سر زن ها​

 

[ماهی قرمز؛]

کودکانه دل باخته ات شدم
زنانه دزدیدمت
و دخترانه با تو خوابیدم
حالا هم مردانه حفظت می کنم
من برای آنکه با تو باشم
آدم های زیادی بوده ام​