شاعر‌پارسی اشعار فایز دشتستانی

[Hilary]

نگفتم جا مده بر چهره گیسو

مسوزان اندر آتش بچه هندو

بت فایز گمانم، کافرستی

که با آتش‌پرستی کرده‌ای خو

 

[Hilary]

خوش لحان مرغکی وقت سحرگاه

مرا بیدار کرد از صوت دلخواه

زدی هی بال خواندی شعر فایز

که بر تو باد رحمت بارک‌الله

 

[Hilary]

نسیم آهسته آهسته سحرگاه

روان شو سوی یار از راه و بیراه

بجنبان حلقه زنجیر زلفش

ز حال زار فایز سازش آگاه

 

[Hilary]

دلم از بس که دنبال تو گشته

دل خون‌گشته پامال تو گشته

مگر در وقت مردن خون فایز

ترشح کرده و خال تو گشته

 

[Hilary]

غم و غصه تن و جانم گرفته

فراق یا دامانم گرفته

به کشتی اجل فایز سوار است

میان آب، طوفانم گرفته

 

[Hilary]

پری‌رویان به ما کردند نظاره

یکی چون ماه و باقی چون ستاره

کمان ابرو و مژگان تیز کردند

زدند بر جان فایز چون هزاره

 

[Hilary]

به زیر زلف برق گوشواره

زدی بر خرمن عمرم شراره

بیا فایز که از نو آتش طور

تجلی کرده بر موسی دوباره

 

[Hilary]

ندانم ای غزالم از چه دشتی

در ایام جوانی خوش گذشتی

گذشتی از بر چشمان فایز

چو عمر رفته رفتی برنگشتی

 

[Hilary]

بتا در گوش، گوش آویز داری

لب می‌گون شکّرریز داری

بشارت می‌دهد این دل به فایز

دلی در سینه مهرانگیز داری

 

[Hilary]

خروس امشب بداده ه*رز‌خوانی

مگر وقت سحر امشب ندانی؟

اگر بیداد گردد یار فایز

به بالت تیر تا شهپر نشانی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.