شاعر‌پارسی اشعار ابن حسام خوسفی

[Hilary]

چشم سیهت که فتنه خواب آمد

مستی ست که در گوشه محراب آمد

زآن چشمه نوش تر نشد لب مارا

آن چاه زنخ نگر که بی آب آمد

 

[Hilary]

گر چه به قلم کام بسی دانی راند

وز نوک قلم مشک توانی افشاند

چون نامه خویشتن بباید خواندن

منویس کتابتی که نتوانی خواند

 

[Hilary]

آنکس که طریق مدح و ذمّ می داند

میدان که هجا و هزل هم می داند

در هزل مرا ز خویش کم می دانی

یا ابن حسام از تو کم می داند

 

[Hilary]

تا عارض چون آتشت افروخته اند

صد خرمن تقوی و ورع سوخته اند

گویی که قبای دلبری روز ازل

بر قد تو پرداخته و دوخته اند

 

[Hilary]

جانهای رسل براس و عین آمده اند

حوران همه با زینب و زین آمده اند

امشب ملکوت آسمانها بتمام

گریان به عزاپرس حسین آمده اند

 

[Hilary]

آنها که ش*ر..اب را حکیمانه خورند

سرطست که می به شرط پیمانه خورند

اکنون که حرام شد حکیمان نخورند

پیمانه چو باشد اهل پیمانه خورند

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

با قد تو سرو سرفرازی نکند

با زلف تو مشک دست یازی نکند

سوسن سخن بنفشه با موی تو گفت

آن به که دگر زبان درازی نکند

 

[Hilary]

آن کس که عمل به جز مجازی نکند

در خدمت محمود ایازی نکند

از مردم دیده کی پذیرند نماز

تا خرقه به خون دل نمازی نکند

 

[Hilary]

خواهی که به کام دشمنانت نکنند

انگشت نمای مردمانت نکنند

پرهیز کن از خواهر و از دختر و زن

تا حیز و دیوث و قلتبانت نکنند

 

[Hilary]

ای در گران مایه دریای وجود

بر قامت تو قبای زیبای وجود

خواهی که خدای خویش را بشناسی

خود را بشناس ای شناسای وجود