در حال تایپ رمان منشور قدرت: سرزمین تاریان | ف.زینلی کاربر انجمن یک رمان

[پرینز نوچی]

***​

شاید همه بگن احساسات چیز عجیبیه ولی تا تجربه نکرده باشین نمی‌فهمین چی میگم، من الان وسط همین احساسات گیر کرده بودم ولی حس بزرگی در درونم منو به همراهی این زن که مامان صداش زده بودم مجبور می‌کرد حسی که می‌گفت این زن برای تو آرامش داره، همون حس مجبورم کرد که باهاش همراه بشم و باهم وارد باغی بشیم که در کلمه نفس‌گیر بود، درختای سروی که دور تا دور یاغ رو مثل سربازهای آماده یه خدمت گرفته بودن و جلوی اونا درختایی بود مثل درخت پرتغال ولی برگایی به رنگ سبز تیره داشتن و میوه هاشون به رنگ قرمز تیره بود انگار که به یه بسته خون نگاه کنی و جلوی اون درختا کنار راهی که به جلوی قصر می‌رسید گلایی به رنگ آبی، بنفش و نقره‌ای بود که می‌درخشیدن.
نگاهم به اون میوه های قرمز تیره بود، انگار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[پرینز نوچی]

دردی که تو وجودم بود باعث شد دستام رو روی زمین بکشم خاک و چمن روی زمین تو دستم جمع شده بود تا اینکه در به اوج خودش رسید و صدام رو با فریاد آزاد کردم:
- آخ.
چند لحظه که گذشت حس کردم درد کمتر شد برای همین از جام بلند شدم و ایستادم که حس کردم یه چیزی پشت سرم تکون میخوره نمی‌تونستم ببینمش ولی می‌دونستم هست.
با بشکن مامان به جلوم نگاه کردم که دیدم یه آینه بزرگ ظاهر کرده توی آینه دوتا بال مثل بال‌های عقاب پشت سرم بودن، اول با شوک نگاهشون کردم ولی بعد از چند لحظه خواستم بگیرمش که بال راستی جلو اومد و تونستم توی دست بگیرمش که خیلی نرم بود ولی بال‌ها به هفت رنگ بودن، سر بال‌ها سفید بود بعد یه تیکه قرمز بود بعد آبی بعد سبز بعد نقره‌ای بعد طلایی و در آخر مشکی بود، بال وقتی کامل باز شد مثل یه عقاب...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.