شاعر‌پارسی اشعار مهدی سهیلی

[ldkh]

دوست میدارم که با خویشان خود بیگانه باشم
همدم عقلم چرا همصحبت دیوانه باشم

دل به هر کس کی سپارم من در دلها مقیم
تا نتوانم شمع مجلس شد چرا پروانه باشم

آزمودم آشنایان را فغان از آشنایی
آرزومندم که با هر آشنا بیگانه باشم

مرغ خوشخوانم وگر در حلقه زاغان نشینم
کی توانم لحظه ای در نغمه مستانه باشم

مردمی گم شد میان آشنایان از تو پرسم
با چنین نامردمان بیگانه باشم یا نباشم

مهدی سهیلی

 

[ldkh]

خداگو با خداجو فرق دارد
حقیقت با هیاهو فرق دارد

بسا مشرک که خود قرآن بدست است
نداند در حقیقت بت پرست است

مهدی سهیلی

 

[ldkh]

بار الها بال پروازم ببخش
روح آزاد سبک تازم ببخش

عاشق بزم تو ام، راهم بده
عقل روشن، جان آگاهم بده

مهدی سهیلی

 

[ldkh]

عارف كسي بود كه به شب اي خدا كند
با سوز سينه خسته دلان را دعا كند

پيچد سر از عنايت سلطان به كبر و ناز
در كوي فقر قامت خدمت دو تا كند

بر پاي شاه اگر سر ذلت نهاده است
با شرم توبه سجده‌ی حق را قضا كند

مهدی سهیلی

 

[ldkh]

گر با سحر خو کنی بانگ خدا را بشنوی
دل را اگر گیسو کنی، هرشب ندا را بشنوی

در آن سکوت جان فزار از عرش می‌آید صدا
گوش دگر باید ترا تا آن صدا را بشنوی

مهدی سهیلی

 

[ldkh]

اگر كه گل رود از باغ باغبانان چه كند ؟
چو بي بهار شود با غم خزان چه كند ؟

كسي كه مهر گل از دل نمي‌تواند كند
به باغ خشك در ايام مهرگان چه كند

به گريه زنگ غم از دل بشوي و شادان باش
دل گرفته غم خفته را نهان چه كند ؟

مهدی سهیلی

 

[ldkh]

ای یاد تو در ظلمت شب همسفر من
وی نام تو روشنگر شام و سحر من
جز نقش تو نقشی نبود در نظر من
شبها منم و عشق تو و چشم تر من
وین اشک دمادم که بود پرده در من

در عطر چمن های جهان بوی تو دیدم
در برگ درختان سر گیسوی تو دیدم
هر منظره را منظری از روی تو دیدم

مهدی سهیلی

 

[ldkh]

نیمشب همدم من دیده گریان من است
ناله مرغ شب از حال پریشان من است

خنده ها برلب من بود و کس آگاه نشد
زین همه درد خموشانه که بر جان منست

قافل از حق شدم و قافله عمر گذشت
ناله ام زمزمه روح پریشان منست

در بر عشق بسی دم زدم از رتبت عقل
گفت خاموش که او طفل دبستان من است

مهدی سهیلی

 

[ldkh]

خداجو با خداگو فرق دارد
حقیقت با هیاهو فرق دارد

خداگو حاجی مردم فریب است
خداجو مومن حسرت نصیب است

خداجو را هوای سیم و زر نیست
بجز فکر خدا،فکر دگر نیست

مهدی سهیلی

 

[ldkh]

الاهی غمم بار خاطر نباشد
که در غم مرا جان صابر نباشد

الاهی نباشد وداعی و گر هست
برای کسی بار آخر نباشد

به هنگام کوچ عزیزان الاهی
نگه کردن از چشم شاعر نباشد

الاهی کسی را که من دوست دارم
به دوران عمرم مسافر نباشد

مهدی سهیلی