- تاریخ ثبت‌نام
- 11/7/20
- ارسالی‌ها
- 1,534
- پسندها
- 14,403
- امتیازها
- 35,373
- مدال‌ها
- 33
- سن
- 17
سطح
20
- نویسنده موضوع
- مدیر
- #11
- ای بابا... چشم عباس آقا! ولی بذار تکمیل شه، بعد!
و پیدایش می‌کنم. نگاهش می‌کنم که با لذت، به دوستانش نگاه می‌کند و همراه آن‌ها می‌خندد. پسری که در ابتدا از برادرم اسپرسوها را درخواست کرده و الان هم در حال جدال با پسر بود، داشت تلاش می‌کرد دفتری که صبح هم دستش بود را از او بقاپد. در میان تقلاهای او، سرش با خنده بالا می‌آید و من به سرعت از نرده‌های چوبی فاصله می‌گیرم.
انگار سقفِ قهوه‌ای رنگ، جدا شده و روی سرم فرود آمده که این‌چنین با سرعت، خودم را روی زمین می‌اندازم. نمی‌فهمم دقیقاً چرا، اما با دو دستم محکم از دهانم می‌چسبم. دیگر صدای خنده‌های از سرِ تقلایش را نمی‌شنوم. دو مبل تک‌نفره‌ی طوسی که مقابل هم در مجاورت آن مبلِ زرد و هم‌مدلِ آن‌ها قرار گرفته‌اند را می‌بینم. آرام‌آرام، به طرف...
و پیدایش می‌کنم. نگاهش می‌کنم که با لذت، به دوستانش نگاه می‌کند و همراه آن‌ها می‌خندد. پسری که در ابتدا از برادرم اسپرسوها را درخواست کرده و الان هم در حال جدال با پسر بود، داشت تلاش می‌کرد دفتری که صبح هم دستش بود را از او بقاپد. در میان تقلاهای او، سرش با خنده بالا می‌آید و من به سرعت از نرده‌های چوبی فاصله می‌گیرم.
انگار سقفِ قهوه‌ای رنگ، جدا شده و روی سرم فرود آمده که این‌چنین با سرعت، خودم را روی زمین می‌اندازم. نمی‌فهمم دقیقاً چرا، اما با دو دستم محکم از دهانم می‌چسبم. دیگر صدای خنده‌های از سرِ تقلایش را نمی‌شنوم. دو مبل تک‌نفره‌ی طوسی که مقابل هم در مجاورت آن مبلِ زرد و هم‌مدلِ آن‌ها قرار گرفته‌اند را می‌بینم. آرام‌آرام، به طرف...
