داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه نجوای غیب | مری نویسنده انجمن یک رمان

[merry]

به نام خدا
کد داستان: 538
ناظر: AMARGURA
نام داستان: نجوای غیب
نام نویسنده: مری
ژانر: #ترسناک #معمایی
خلاصه:
کلارا در اقدامی جسورانه از سرپیچی، تصمیم می‌گیرد چندین شب خائنانه را به تنهایی در آغوش سرد خانه بگذراند. با غلیظ شدن تاریکی، خانه اسرار خود را فاش می کند و کلارا وارد سفری شوم برای کشف آن می شود. آیا موفق به درک نیروهایی که خانه را گرفتار می‌کند می‌شود یا به همان سرنوشت تلخی که برای کسانی که جرأت کرده‌اند قبل از او به آنجا سفر کنند مقدر شده بود، تسلیم خواهد شد؟

 

[AMARGURA]

"والقلم و مایسطرون"
نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن داستان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ داستان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین **♡ تاپیک جامع مسائل مربوط به داستان‌کوتاه ♡**

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با داستان به لینک زیر مراجعه فرمایید!
♧♡ تاپیک جامع برای مسائل رمان نویسی ♧♡...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[merry]

لندن، 1973
خورشید در حوالی عمارت جکسون زودتر غروب می‌کرد. گویا نمی‌خواست پرتوهای گرمابخشش را برای روشن کردن چنین ظلمت‌خانه‌ای هدر کند. اولین باری که چشمم به عمارت افتاد، فقط به تاریکی بیش از حد این بخش از جنگل فکر می‌کردم. خودم را جای مشتری‌ای برای این عمارت متروکه جا زدم و با آقای هادسون، ملک‌دار این حوالی همراه شدم. آقای هادسون در ابتدا که از هویت من آگاهی نداشت، می‌گفت این تاریکی ابدی به‌خاطر بلند بودن بیش از حد درخت‌هاست. فکر می‌کرد چنین بهانه‌ی مضحکی می‌تواند حتی ذره‌ای از نحسی خانه در نظر من کم کند.
آقای هادسون از ابتدای سفر ناخوشایندمان هر دروغی که بلد بود را به خورد من داد تا باور کنم این ملک بر خلاف نظر مردم، تسخیر شده نیست. از زیبایی درختان سر به فلک کشیده گفت، از پایداری و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[merry]

نفس عمیقی کشیدم که با آه تفاوتی نداشت. به آقای هادسون نگاهی انداختم که با نزدیک شدن به غروب آفتاب، غروب رنگ‌ها در چهره‌ی او هم نمایان میشد و بیش از پیش نگاهش را از عمارت می‌دزدید.
- خب، متاسفانه یه بخشی از اون نحسی‌هایی که داشتن این عمارت باعث شده خانواده‌ی ما دچارش بشن، ورشکستگیه. مادربزرگم اصرار دارن خونه رو بفروشم.
هادسون هیچ نگفت و ناخوداگاه هر دو به گل‌های رنگ‌پریده‌ی کنار درب چشم دوختیم. انگار هر دو به این فکر می‌کردیم که فروش چنین ملکی که پنجاه سال متروکه بوده، امری غیر ممکن است. همه چیز در این خانه انگار سال‌ها پیش مرده بود؛ دیوارهای خاکستری، پنجره‌های دل‌مرده، درب آهنی سیاه‌فام و حتی گل‌های رنگارنگ؛ همه و همه اجسادی بودند که در قبر دنیا به دام افتاده بودند و چاره‌ای جز تحمل...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.