در حال تایپ رمان کرشیپتَر | ستایش باغیانی کاربر انجمن یک رمان

[Ocean angel]

نام رمان :

کرشیپتَر

نام نویسنده:

ستایش باغیانی

ژانر رمان:

#علمی_تخیلی #عاشقانه

کد رمان: ۵۴۱۹
ناظر: ♡°DINA°

خلاصه:
زنگ خطر به صدا درمی‌آید و ناقوس ترس، لرزه به اندام‌ها می‌اندازد!
«مراقب باشید؛ کرشیپتَر در کمین است»
و در آن هنگام که رازها از خواب سنجابی خود بیدار می‌شوند، انسانیت در قبرهای دست‌ساز می‌آرامد، بی‌اعتمادی سربه‌فلک می‌کشد و عشق در میان تاروپود محبت، مدفون می‌شود؛ او در میان انبوهی از کلمات رقصان، مستغرق می‌گردد.
نویسنده‌ای که با لغزاندن خودنویسی بر روی کاغذ نازک شیری، به درون قصه‌ی خودسفر کرده و برای نجات شخصیت‌های داستانش منتخب می‌شود.

 

[*chista*]

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با رمان به...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Ocean angel]

کَرشِفت یا کرشفت مرغ، نام‌ یک‌ پرنده‌ی استوره‌ای در اساطیر‌ ایران است. کرشفت در بندهش مرغی معرفی شده است که سخن گفتن می داند. بنابراین روایت،کرشفت همتای سیمرغ، سرورهمهء مرغان است. از کرشفت در فرگرد (فصل) دوم ندیداد، فقره۴۲، بانام کرشیپتَر یاد شده و نمودهای آن کمابیش همانند آله یا عقاب معرفی شده است. کرشفت در مفهوم اوستایی واژه کرشیپتَر به معنای《سیاه‌بال》است. آن‌هم از-karsiبه معنی سیاه وptar-به معنای بال گرفته شده است. کرشفت نام پرنده‌ی اساطیری گونه‌ای از شاهین (عقاب) که دارای بال‌های سیاه و چنگال‌های تیز و نیرومند است و برای همین هم هست به "آله" زبانزد گشکه است! آله نیرویی وَرجاوَندی خدایی و فرمانروایی.
مقدمه:
قلم از دلتنگی کاغذ، برآشفت و لب به سخن باز کرد. از نامه‌های عاشقانه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Ocean angel]

- میگم چشم صدفی توهم خیلی خوب نقاشی می‌کشی!
برگشت و نگاه بدی به من انداخت که با ترس آب دهنم را قورت دادم و نگاهم را ازچشمان دو رنگ و ترسناکش گرفتم! کاموا را در بغلم انداخت و کارت عابر بانک را از دستم گرفت. نگاهم به جعبه‌ی خوشنویس که با نگین روی آن طرح داده شده بود برخورد کرد.دستم را به سمتش بردم وآن را برداشتم، در جعبه را باز کردم که با خوشنویس نقره‌ای رنگی که روی آن با نگین طرح داده شد مواجه شدم .
- این فروشیه.
کارت را به من داد و جا قلمی را از من گرفت و گفت:
- نه.
نا امید به خوشنویس خیره شدم. باشه‌ای گفتم و ناراحت کیسه کاموا را در کیف چرم قهوه‌ای رنگم فرو بردم و زیرلب خدافظی گفتم و به سمت درب قدم برداشتم ، صدای زمزمه وارش را شنیدم:
- وایستا.
شال گردن فیروزه‌ای رنگم را بالاتر کشیدم و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Ocean angel]

- سلام مامان کجایی؟
- من اینجام.
صدایش را از آشپزخانه شنیدم با پوزخند نگاهم را از گل‌های کنار پذیرایی گرفتم و به چشمان سرد کوروش که روی پله‌های براق کرمی ایستاده بود نگاه کردم که پرسید:
- کجا بودی؟
بی‌توجه به او به سمت آشپزخانه حرکت کردم و از قالی‌های ماشینی با طرح‌های جور وا جورشان عبور کردم و به سمت مادرم رفتم، که در آشپزخانه در حال چای خوردن بود.
- کاموا سرمه‌ای گرفتم خوبه؟
- دستت درد نکنه دل‌ آزارم... .
ابروهای در هم فرو رفتن و باهم کشتی گرفتند:
- اسم من دلبره نه دل آزار... .
استکان چایش را روی میز گذاشت و با خنده گفت:
- باشه دلبر.
خوبه‌ای گفتم و به سمت پله‌ها حرکت کردم که صدای مثلاً پدرم من را از راه ایستاند.
- پرسیدم کجا بودی؟
به سمت او برگشتم و بی‌احساس به او خیره شدم و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Ocean angel]

به خودم خندیدم برای خودم یه پا حاج فیروز بودم فقط باید صورتم را با خروارها رنگ سیاه کنم تا قشگ مانند حاج فیروز بشم. سرمو تکون دادم تا این فکرا از سرم بیرون بره حالا چه وقت فکر کردن به این چیزا بود. خوشنویس را در دستم فشردم و آن را روی خط‌های مشکی دفترم رقصاندم. «سرزمینی پر درد و رنج با مردمانی خسته که منتظر یک منجی نشسته‌اند، منجی که بی‌خبر از همه چیز و همه جا مشغول زندگی کردن در میان آدم‌ها بود، آدم‌هایی که بی‌توجه به مردم و اطرافشان زندگی می‌کنند و هرجور که میلشان می‌کشد از آن‌ها استفاده می‌کنند و ما می‌بینیم که وضعیت الان کره زمینمان تعریفی ندارد می‌بینید؟! همه ما انسان‌ها به هم وصل هستیم و یک زنجیر را تشکیل دادیم ولی وای بر حال روزی که آن زنجیر از هم پاره شود و آن موقع است...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Ocean angel]

این سوال‌های در ذهنم مرا آخر راحت نذاشت و آن را به زبان آوردم.
- من اینجا چه می‌کنم؟ اینجا کجاست؟!
چشمان بزرگ و تپلشان مانند انواع و اقسام رنگ‌ها بود، صورت‌های سبز رنگشان، قدی کوتاه حدود نیم متر، پاهای کوتاه و کم قطرشان که درست مانند هشت پا درهم پیچیده بود و لباس هایی شبیه به اولین انسان‌ها بر تن داشتند! لبانم را از هم باز کردم و روبه یکیشان گفتم:
- من دارم خواب می‌بینم؟ راستش را بگو؟!
به مانند مجسمه فقط به من خیره شده بودند. گویی دارم با عروسک خیمه شب بازی حرف می‌زنم. به دلیل قدهای کوتاهشان جلویشان روی زانویم نشستم و سعی کردم نگاهم به پاهای چندش آورشان نخورد! دست سردم را به طرف صورت یکی از آنها بردم و کپ تپل و سبز رنگش را لمس کردم! پوستش نرم و لطیف بود، درست مانند یک کودک!
- تو چه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Ocean angel]

یعنی این خواب نیست؟! این موجودات عجیب واقعی هستند؟! من در بین این‌ها گیر افتادم؟! نه این حتما خواب هست و بالاخره و به زودی به پایان می‌رسد. گویی در قصری بودم، قصر آبی! قصرهایی که در بچگی داخل کارتون‌ها می‌دیم ولی به شکل پسرانه‌اش، از آویزهای جنس طلا گرفته تا پنجره‌های بزرگ شاهنشاهی‌اش. پسرک به حرف آمد:
- شما الان درون دنیای آدم فضایی‌ها هستین دنیایی که خودتان با آن خودنویس خلق کرده اید.
آدم فضایی‌ها، اصلاً مگر ما آدم فضایی داریم. اگر بخوام پاهای عجیب و هشتایی‌شان را فاکتور بگیرم، چهرهایشان اصلاً مانند آدم فضایی‌ها نبود جدا از این موضوع داستان من درمورد آدم فضایی‌ها نبود! به گمانم این پسر بچه قصد به بازی گرفتن من را دارد؛ غافل از اینکه بنده گول حرف‌های بی‌معنیشان را نمی‌خورم.
- شوخی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Ocean angel]

و بعد با ذوق عجیبی خنده‌ی کودکانه‌ای کرد. با اینکه چیزی از حرف‌هایش را متوجه نشدم ولی دلم می‌خواست در بغلم بگیرمش و آن قدر فشارش دهم تا له شود! این پسر چقدر بلبل زبان و شیرین بود! سرم یه تکان ریز دادم، حس غریبی داشتم. ولی حس ترس زیاد در من رخنه نکرده بود! چهرهایشان به قدری زیبا و مهربان بود که ترس زیادی در من ایجاد نمی‌کرد!
- اسم تو چیه؟
- نام من الکس هست.
باشنیدن صدایی سرم را چرخاندم و از جایم بلند شدم و به آینه‌ای که سخن می‌گفت، نگریستم!
آینه: جلو بیایید بانوی من!
دور و اطرافم را نگاه کردم و با تعجب دوباره به آینه خیره شدم. آیا آینه هم حرف می‌زند؟ مگر می‌شود! نفس‌هایم تند و رنگم پرید، دستانم سرد شده بود نمی‌دانم از ترس بود یا شکی که به من وارد شده بود؟!
- بامنی؟!
- بله بانو... ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Ocean angel]

با چشمان ریز شده پرسیدم:
- و‌ اگه قبول نکنم چی میشه؟
- ذهن شما پاک خواهد شد و شما به خانه‌تان بر خواهید گشت!
الکس با لحن غمگینی گفت:
- خواهش می‌کنم بانو قبول کنید جونمون در خطره.
کلافه و سردرگم، نفس عمیقی کشیدم. واقعا نمی‌فهمم که در اطرافم چه می‌گذرد! گیج بودم. حالم ناجور بود! ماموریت چرا بین این همه آدم من برای انجام این ماموریت انتخاب شده‌ام؟! حرف‌هایشان باورنکردنی بود. چطور است که حرف‌هایشان را قبول کنم تا بیشتر از کارهای عجیب غریبشان سر دربیارم؟!
- فعلا زمان نیاز دارم تا فکر کنم... بعد از ماموریت من کجا میرم؟
آینه: شما به سرزمین خودتان بر می‌گردید.
دیگه حرف‌ها و سخنانشان از مرز شوخی و مسخره کردن گذشته بود و بوی حقیقت می‌داد! اگر حرف‌های آنها را باور کنم به کسی که برنمی‌خورد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.