شاعر‌پارسی اشعار حسین منزوی

[Arsin]

بانوی اساطیر غزل های من اینست
صد طعنه به مجنون زده لیلای من اینست
گفتم كه سرانجام به دریا بزنم دل
هشدار دل! این بار ، كه دریای من اینست
من رود نیاسودنم و بودن و تا وصل
آسودگی ام نیست كه معنای من اینست
هر جا كه تویی مركز تصویر من آنجاست
صاحبنظرم علم مرایای من اینست
گیرم كه بهشتم به نمازی ندهد دست
قد قامتی افراز كه طوبای من اینست
همراه تو تا نابترین آب رسیدن
همواره عطشناكی رؤیای من اینست
من در تو به شوق و تو در آفاق به حیرت
نایاب ترین فصل تماشای من اینست
دیوانه به سودای پری از تو كبوتر
از قاف فرود آمده عنقای من اینست
خرداد تو و آذر من بگذر و بگذار
امروز بجشوند كه سودای من اینست
دیر است اگر نه ورق بعدی تقویم
كولاكم و برفم همه فردای من اینست

 

[Arsin]

محبوب من ! بعد از تو گیجم بی قرارم خالی ام منگم
بردار بستی از چه خواهد شد چه خواهم كرد آونگم
سازی غریبم من كه در هر پرده ام هر زخمه بنوازد
لحن همایون تو می آید برون از ضرب و آهنگم
تو جرأت رو كردن خود را به من بخشیده ای ورنه
آیینه ای پنهان درون خویشتن از وحشت سنگم
صلح است عشق اما اگر پای تو روزی در میان باشد
با چنگ و با دندان برای حفظ تو با هر كه می جنگم
حود را به سویت می كشانم گام گام و سنگ سنگ اما
توفان جدا می افكند با یك نهیب از تو به فرسنگم
در اشك و در لبخند و سوك و سور رنگ اصلی ام عشق است
من آسمانم در طلوع و در غروب آبی است پیرنگم
از وقت و روز و فصل عصر و جمعه و پاییز دلتنگند
و بی تو من مانند عصر جمعه ی پاییز دلتنگم

 

[Arsin]

قصد جان می كند این عید و بهارم بی تو
این چه عیدی و بهاری است كه دارم بی تو
گیرم این باغ ، گلاگل بشكوفد رنگین
به چه كار آیدم ای گل ! به چه كارم بی تو ؟
با تو ترسم به جنونم بكشد كار ، ای یار
من كه در عشق چنین شیفته وارم بی تو
به گل روی تواش در بگشایم ورنه
نكند رخنه بهاری به حصارم بی تو
گیرم از هیمه زمرد به نفس رویانده است
بازهم باز بهارش نشمارم بی تو
با غمت صبر سپردم به قراری كه اگر
هم به دادم نرسی ، جان بسپارم بی تو
بی بهار است مرا شعر بهاری ،‌آری
نه همیه نقش گل و مرغ نیارم بی تو
دل تنگم نگذارد كه به الهام لبت
غنچه ای نیز به دفتر بنگارم بی تو

 

[« «N¡lOo£aR»»]

چَشمی به تَخت و بَخت نَدارم،

مرا بَس است،
یک صَندلی

برای نشستَن کنارِ تو ....

#حسین_منزوی
♦️

 

[« «N¡lOo£aR»»]

تنهایی ام امشب
که پر است از غم غربت

آنقدر بزرگ است
که در خانه نگنجد

بیرون زده ام
تا بدرم پرده ی شب را

کاین نعره ی دیوانه
به کاشانه نگنجد...

#حسین_منزوی
♦️

 

[« «N¡lOo£aR»»]

هزار عاشقِ دیوانه
در من است که هرگز

به هیچ بند و فسونی
نمی‌کنند رهایت...

#حسین_منزوی
♦️

 

[« «N¡lOo£aR»»]

چه کنم دل چو هوای تو کند شب همه شب

سر اگر بی تو به دیوار غَریبی نزنم ؟!

#حسین_منزوی
♦️

 

[« «N¡lOo£aR»»]

تا چاربند عقل را ویران کنی این‌گونه شو
دیوانه خو، دیوانه دل، دیوانه سر، دیوانه جان

ای حاصل ضرب جنون، در جانِ جانِ جانِ من!
دیوانه در دیوانگی، دیوانه در دیوانه جان ...

#حسین_منزوی
♦️

 

[« «N¡lOo£aR»»]

به شَب سلام؛

که بی تو

رفیق راه من است..!

#حسین_منزوی
♦️

 

[« «N¡lOo£aR»»]

تو ایستاده ای اما
توان دم زدنت نیست

خموشی ات همه فریاد و
خود به لب سخنت نیست

چه تلخ خورده ای
از دست روزگار که دیگر

چنان گذشته ی شیرین
لب شکرشکنت نیست

چه جای غم که ندارم
تو را که در نظر من

سعادتی به جهان مثل
دوست داشتنت نیست

چگونه می سپری تن
به بوسه های رقیبم؟

نشانه بوسه ی من
در کدام سوی تنت نیست؟

من از تو، اصل تو را
برگزیده ام که همیشه

دلت مراست -تو خود گفته ای-
اگر بدنت نیست

چنین که عطر تنت
ره به هر نسیم گرفته است

تو با منی و نیازی
به بوی پیرهنت نیست...

#حسین_منزوی
♦️